Real Eyes, Realize, Real Lies

Βράδυ Σαββάτου, οι τηλεοπτικοί σταθμοί διακόπτουν τα προγράμματά τους. Χτυπήθηκε ένας νεαρός στα Εξάρχεια, μεταδίδουν. Αναφέρονται σε συμπλοκή αντιεξουσιαστών με την αστυνομία, το κάνουν να φαίνεται ως ένα «ατύχημα», που προέκυψε εξαιτίας των «ανεγκέφαλων γνωστών αγνώστων», όπως αρέσκονται τα –εν πολλοίς κατευθυνόμενα- μέσα να τους αποκαλούν. Κακό το παραμύθι τους, κι ας είχε δράκο.

Η ατυχία των αστυνομικών που πήγαν να τσαμπουκαλευτούν με μια παρέα πιτσιρικάδων στα Εξάρχεια είναι ότι αυτή τη φορά δεν βρήκαν το μόνιμο άλλοθι της «αυτοπροστασίας», της πρόκλησης από κουκουλοφόρους με μολότοφ, στην οποία αναγκάστηκαν να απαντήσουν. Ούτε κουκουλοφόροι ήταν οι νεαροί, απέναντι στους οποίους πυροβόλησαν, ούτε μολότοφ κρατούσαν. Νέα παιδιά ήταν, οπλισμένα με πλαστικά μπουκάλια νερό και μπύρες. .

Παραγωγικός ρόλος
Βράδυ Κυριακής, η τηλεόραση έχει πλέον αλλάξει ρότα και θρηνεί για το αθώο παιδί που χάθηκε. Ο Λάκης Λαζόπουλος, στον Alpha λέει ότι «η βιτρίνα της Δημοκρατίας μας κατέρρευσε». Οι οθόνες γεμίζουν εικόνες παρακμής, μανίας και καταστροφής. Τα κανάλια από υστερικές φωνές ώριμων σχολιαστών, πολιτικών, δημοσιογράφων, που παραθέτουν δακρύβρεχτα κλισέ για τον αδικοχαμένο Αλέξη, πριν αρχίσουν να ωρύονται για τις περιουσίες των ανθρώπων που χάνονται. Η ζωή ενός μαθητή μπαίνει στη ζυγαριά απέναντι στις «περιουσίες των ανθρώπων». .

Η κρίση κορυφώνεται, η τηλεόραση συνεχίζει να παίζει το δικό της -παραγωγικό- ρόλο. Οι ενήλικοι, οι σοβαροί, οι ώριμοι, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης απαιτούν από νέους 15, 16, 17 ή 18 ετών να σέβονται περιουσίες, όταν οι ώριμοι 40άρηδες που πληρώνονται από το κράτος για να τους προστατεύσουν, σηκώνουν ανενδοίαστα πιστόλι και πυροβολούν εναντίον τους. .

Και ζητούν ευθύνες από εξεγερμένους 16άρηδες, που έχουν μόλις συνειδητοποιήσει με τον πλέον σκληρό τρόπο το μέγεθος της ανασφάλειας που τους προσφέρει το κράτος, ενώ οι ίδιοι, αν και ώριμοι, δεν έχουν ούτε τη λογική ούτε την ευαισθησία να σιωπήσουν μπροστά στην απώλεια ενός παιδιού που τιμωρήθηκε με την εσχάτη των ποινών επειδή βρέθηκε βράδυ Σαββάτου στα Εξάρχεια.

Ερευνάται ο χώρος
Δυστυχώς, η ανοησία είναι αήττητη. Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά περίτρανα, όχι μόνο στην περίπτωση των αστυνομικών, που ανενδοίαστα σήκωσαν πιστόλι. Ακόμα χειρότερα στην περίπτωση πολιτικών, δημοσιογράφων ή άλλων σοβαρών ενήλικων, που βρήκαν ευκαιρία να μοστράρουν εαυτόν στις κάμερες και να πουλήσουν λαϊκισμό με την ελπίδα να εξαργυρώσουν σε οπαδούς με αφορμή την απώλεια ενός παιδιού στο δρόμο. .

Η βουλευτής κυρία Κατερίνα Παπακώστα, βρέθηκε πρωί πρωί Κυριακής σε τηλεοπτικό πάνελ. Και απέναντι σε ένα δολοφονημένο 15χρονο βρήκε να σχολιάσει με νόημα ότι «δεν ξέρουμε σε ποιον πολιτικό χώρο ανήκε»!

Επαναλαμβάνω: σφαίρα αστυνομικού σκοτώνει άοπλο μαθητή, ο οποίος δεν έχει ακόμα κλείσει τα 16, και εκλεγμένη από το λαό εκπρόσωπος της κυβερνητικής παράταξης βγαίνει στην τηλεόραση και ψάχνει να βρει σε ποιο πολιτικό χώρο ανήκε το θύμα λες και αυτό είναι που κάνει τη διαφορά! .

Δυστυχώς για την κυρία Παπακώστα και τους ομοίους της, το θύμα προήλθε από το τερατώδες σύστημα που δημιούργησαν και υπερασπίζονται με κάθε τρόπο. Ένα σύστημα που δεν κάνει διακρίσεις, αλλά τρώει τα ίδια τα παιδιά του. Ακόμα και με σφαίρες αστυνομικών.

Συμβαίνουν….
Θυμάμαι εκείνη την αποφράδα εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, που είχε συμπέσει χρονικά με βαριά εντός έδρας ήττα της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου από το αντίστοιχο συγκρότημα της Τουρκίας, Θυμάμαι την οργίλη αντίδραση πολιτικών σε εκείνη την ήττα. Θυμάμαι τον πρώην Υπουργό Γεράσιμο Γιακουμάτο να βγαίνει και να ωρύεται αγανακτισμένος, απαιτώντας την αποπομπή και τη δημόσια συγγνώμη του Ρεχάγκελ, χαρακτηρίζοντας ΚΑΠΗ τους παίκτες της ομάδας και ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία τους για το πλήγμα που κατάφεραν στο εθνικό μας γόητρο. .

Ο ίδιος κ. Γιακουμάτος πήρε πολύ πιο ψύχραιμα τη δολοφονία 15χρονου από αστυνομικό από μια ήττα στην μπάλα. «Συμβαίνουν αυτά» ακούστηκε να λέει στον τηλεοπτικό «αέρα» του Mega. .

Όταν έτσι λειτουργούν οι εκλεγμένοι από μας κυβερνώντες σοβαροί ενήλικοι, μετά μας φταίνε οι ανήλικοι που κατεβαίνουν στους δρόμους και τα βάζουν με τους πάντες και τα πάντα;

Δικαιωμένη!
Και ως κερασάκι στην τούρτα, εμφανίζεται η γνωστή ηγετική μορφή του αντιεξουσιαστικού αγώνα, Αννίτα Πάνια, η οποία βρίσκει την ευκαιρία να παρουσιαστεί δικαιωμένη, διότι τα έλεγε αυτή! Και -ω της αηδίας!- να θυμίσει την δική της περιπέτεια με την τροχαία, για να καταλήξει πως αν δεν ήταν επώνυμη, μπορεί σήμερα να ήταν δολοφονημένη (κι αυτή κι ο Καρβέλας -κι άντε μετά να προχωρήσει η αντίσταση!). Αφού πούλησε αυτή την ωραία επαναστατική μόστρα, επανήλθε στο ανεκτίμητο τηλεοπτικό έργο της, καλώντας κοντά της το επόμενο παρατράγουδο…

Υ.Γ.: Στιγμιότυπο από τη μαθητική πορεία, το πρωί της Δευτέρας, όπως μου το μετέφερε αυτόπτης μάρτυρας. Οι μαθητές προχωρούν ειρηνικά, αλλά φωνάζοντας συνεχώς υβριστικά συνθήματα για τους αστυνομικούς. Κάποιοι από αυτούς παρατηρούν σε μια γωνία μέλος διμοιρίας των ΜΑΤ να βάζει μπροστά την ασπίδα του, να κρύβει το πρόσωπό του και να κλαίει. Θύμα κι αυτός των ίδιων δράκων.